Op vakantie naar Corfu in Griekenland

Medio september 2022 vertrok ik samen met mijn buurmeisje (ook wel vriendin genoemd 🙂 op vakantie naar Corfu in Griekenland. Van tevoren hadden we ons goed ingelezen over dit groene eiland wat niet ver van Italië afligt en onderdeel is van de groep Ionische eilanden. Tegenover Albanië en onderdeel van de Ionische zee voor de ingang van de Adriatische zee. Op nog maar amper 2,5 uur vliegen vanaf Amsterdam.

Hotel en omgeving

Na een late aankomst in ons hotel Alonakia, in het kleine beschutte kustplaatsje Agios Gordios in het midden van Corfu aan de westkust, hadden we geen idee waar we terecht waren gekomen. Bij het krieken van de dag openden we de deuren van onze kamer en zagen vanaf het balkon een prachtig uitzicht van bovenaf over een mooie baai met de daken van de huizen en hotels voor ons en de glinsterende zee met op dat moment best heftige golven.

Het was de avond ervoor warm geweest en de nacht hadden we dan ook doorgebracht onder alleen maar een laken. Verrassend was wel dat we allebei een ruim éénpersoonsbed hadden gekregen die we naar believen aan elkaar konden schuiven of zoals wij prefereerden ruim uit elkaar konden schuiven. Voorzien van een goed liggend “cocos-matras”, waarvoor ze reclame maakten en op Corfu vervaardigd was. Het sliep in ieder geval prima. In de loop van de week werd het ’s nacht kouder en was het geen probleem om (extra) dekens te krijgen.

Op naar het ontbijt in ons hotel, wat elke dag van 08.30 tot 10 uur tot onze beschikking stond. Daar was het uitzicht nog veel mooier. Links van je keek je naar hoge heuvels waar vooral de statige cipressen opvielen in het vele groen en rechts strekte de zee voor je uit en met de Ortolithi (=rechtstaande rots) als middelpunt. Het terras zelf was overdekt en stond vol met bloeiende planten en bloemen. Voor Griekse begrippen was het ontbijt uitgebreid; kaas, worst, fruit, honing, fruit, een “ei-verrassing” (gekookt ei, gebakken ei, omelet, scrumbled egg), een zoete verrassing, jam, cake, yoghurt en diverse brood- en biscuitsoorten. Uiteraard ook koffie, thee, melk en vruchtensappen.

Het was heel jammer dat Yannis zijn kookkunsten in september in de avond niet kon tonen. Samen met zijn vrouw Lia leidt hij dit kleinschalige hotel met ongeveer 20 kamers en hebben ze  een zoon van 13 jaar die doordeweeks naar school moet en daarna naar voetbaltraining in Corfu-stad ,zo ongeveer 18 kilometer door de heuvels gescheiden van Agios Gordios. Oog en hart voor de familie dus maar dat hadden ze ook zeker voor ons. Regelmatig kwam Lia vragen hoe het met ons ging en bij een borrel op het terras werd dit altijd vergezeld door een creatief hapje van Yannis.

En dan heb ik nog niet eens verteld hoe schoon dit hotel was. Iets overdreven en niet helemaal duurzaam werden elke dag de handdoeken vervangen en alles gedweild plus de bedden opgemaakt (ook 2x per week verschoond). Zo ook het zwembad, waarvan we in het begin dachten dat er geen water in stond; zo blauw en schoon.

Het hotel ligt dan wel aan de doorgaande weg op een heuvel naar Agios Gordios maar dit is dan ook echt de enige weg die naar het plaatsje leidt. Enigszins steil is de weg maar dan praat je over nog geen 100 meter. Daarbij heeft het hotel zelf gezorgd voor een trap vanaf de klim waardoor je kunt kiezen uit steil klimmen met verkeer om je heen of de veiligere manier van trappen klimmen. Ik vind dit een topoplossing!

Het strand bevindt zich op amper 500 meter van het hotel en de weg er naar toe biedt genoeg afleiding om zowel links als rechts al die restaurants en toeristenwinkels en supermarktjes te bezichtigen. Aan het zandstrand, waar soms kiezels stranden in de vloedlijn, is het goed toeven en is het kiezen bij welk restaurant op welk bedje je wilt gaan liggen. Veelal wordt het concept “gratis bedje; 10 euro consumeren per persoon” gehanteerd. Wat een prima service is want wij voelden ons de koningin te rijk dat we lagen en maar hoefden te knippen met onze vingers om op onze wenken bediend te worden tegen schappelijke prijzen.

Voor de klimmers onder ons kun je links uit de flank de heuvel op lopen, heel steil en zeker 1,5 kilometer bergop naar Pentati waar je twee uitspanningen vindt en een geweldig uitzicht op Agios Gordios hebt. Naar rechts en zeker ook een kleine 2 kilometer verderop en ietwat meer in het binnenland ligt Sinarades met een kleine gezellige dorpskern en enkele tavernes waaronder een prima pizzeria.

September is trouwens een uitstekende maand om Corfu te bezoeken. De temperaturen zijn nog goed genoeg om te zonnebaden en te zwemmen in de zee en anderzijds prima om dingen te ondernemen. Toen we aankwamen was de temperatuur nog gemiddeld 28 graden maar deze zakte naar mate de maand september vorderde naar zo’n 24 graden gemiddeld overdag. Je voelt wel dat de herfst in aantocht is.

Restaurants in Agios Gordios

Romantic Palace

Op het eerder genoemde strand verbleven we graag bij, wij wilden niet te ver lopen, Romantic Palace. Het meisje in de bediening was alert, aardig en de kaart is daar uitgebreid. Waarom dan verder lopen? Dus we hebben vooral onze stranddagen hier doorgebracht! Al hebben we wel vernomen dat er verder op minder kiezels waren om de zee in te lopen. Het eten en drinken bij Romantic Palace was gewoon goed. De freddo cappucino heerlijk, het Corfu ginger beer verfrissend, de pita kipgyros smakelijk, de mezze uitgebreid en de hamburger erg lekker.

Alexis

Twee keer hebben we Alexis bezocht. Een echt familie restaurant, dichtbij ons hotel. Vanaf avond één had dit familie-restaurant ons hart gestolen. Uitgehongerd, moe kwamen we op de dag van aankomst laat hier aangestrompeld. Als engelen uit de hemel brachten ze ons naar een tafel en spraken de magische woorden “Relax, you are now in Corfu” uit om vervolgens een keigave karaf met heerlijke wijn en een menukaart aan te rukken. Volgens mij hebben we toen de heerlijkste spaghetti carbonara en saganaki met gamba’s gegeten ever!

Om een aantal dagen later terug te keren voor een superverse zeebaars en uiteraard weer gamba’s. Papa Alexis nodigde ons aan zijn bar uit en toverde een zelfgemaakte limoncello onder de bar vandaan waarvan wij een glaasje mochten proeven. Dan heb ik nog niet verteld dat we vooral aan tafel verwend werden door zijn beeldschone en uitermate vriendelijke dochter. Echt een plaatje om te zien!

Thalassa

“Je moet echt bij Thalassa eten”, riepen vele mensen om ons heen op Corfu. Wij togen dus naar Thalassa waar je echt op het terras een geweldig uitzicht hebt op de zonsondergang. De uiterst keurige bediening gaf ons een tafel  op wat bij begrepen hebben tweede rang. We hadden immers niet van tevoren gereserveerd en de tafels vooraan zijn gereserveerd voor prominente gasten. De menukaart gaf wel enige stress……de keuze was reuze. Too much naar mijn mening! Samen deelden we een mezze voor twee. Enige uitleg over wat het allemaal was ontbrak. Daarna hadden we met onze te grote ogen gekozen voor de typische Griekse klassiekers kleftiko en pastisada. Allebei veel te veel! Gewoon stom van ons, de gerechten waren goed; niet bijzonder, de aardappels waren het lekkerste volgens mijn tafelgenote en mijn stoofvlees bij de pastisada was zacht en mals. Verder viel het ons op dat het personeel uiterst efficiënt doch vriendelijk werkt om zoveel mogelijk mensen op een avond te verstouwen. In mijn ogen is dit gewoon in Brabantse bewoordingen en gezien de menukaart een “vreetschuur”.

Elena’s taverne

Later in de week bezochten we Elena’s taverne aan dezelfde strandboulevard. Ook vanaf hier is de zonsondergang adembenemend. We namen plaats aan een soort strandstoelen die op zich lekker zaten maar te laag waren voor onze dinertafel. Aan de andere kant was de tafel op mondhoogte dus het was gewoon een kwestie van ontspannen en naar binnen schuiven. De menukaart bood allerlei Griekse specialiteiten maar erg verrassend er was een afdeling met “specials” waarbij er aan Griekse/Corfiotische recepten een draai werd gegeven. Uiteraard gingen we daarvoor en kozen voor een kip met kum quat saus en bifteki met metaxa-saus. De borden waren in proportie vergeleken met wat we elders kregen summier maar voor ons rijkelijk voldoende en verrassend lekker! De wc’s hier waren ook onverwachts verrassend schoon, bijzonder en grappig. Helaas liet het personeel wel een steekje vallen…chagrijnigere bediening hebben we elders niet meegemaakt. Ze waren functioneel maar dan ook niet meer dan dat.

Sebastian’s

Nog zo’n “daar moet je echt gaan eten – restaurant” in Agios Gordios is Sebastian’s. Dit restaurant is echt een begrip en op de bonnefooi kun je hier niet terecht. Je zit er prachtig onder het dak van wijnbladeren en het oogt “chique”, terwijl de kaart dat allerminst is behalve dan een paar euro duurder dan het gemiddelde restaurant in Agios Gordios. Helemaal goed kunnen we dit restaurant niet beoordelen omdat we beiden deze avond niet helemaal fit waren en hee…we hadden moeten reserveren en tot Gods gratie mochten we komen op deze dag en tijdstip. Ik koos voor soutsoukakia en mijn tafelgenote voor pastitsio. De porties waren normaal en ik proefde echt wel kwaliteit maar kreeg het gewoonweg niet op. Het duurde trouwens wel een klein uur voordat de gerechten kwamen. Ik vermoed dat ze meer van ons verwacht hadden (en wij van hun).

Funky Land

Al dagen lang kwamen we langs het bord van Funky land waar ze op aankondigden dat risotto hun specialiteit was. Mijn reisgenote brandde dat dus als risotto-fan de keel af dus togen we naar funky land. Enige bedenkingen had ik wel bij dit restaurant en we zijn in Griekenland en niet in Italië. Ach, zo dicht bij de grens van Italië…het zou moet kunnen en ik gooide mijn principes over boord. Vooraf bestelden we een halloumi van de grill met honing en balsamico; heerlijk!

En daarbij “potatoes met feta” wat gewoon tot onze teleurstelling friet was met verkruimelde droge feta. Daarna volgde de zo gewilde paddestoelenrisotto die we samen wilden delen. Blehhhhh….te kort gekookt, hard en korrelig! Het personeel kon alleen maar aardig lachen en knikken. Ook toen ze de te grote rekening brachten. Wij lachten als een boer met kiespijn en betaalden, namen alle mayonaise-zakjes mee, lachten nog een keer vriendelijk maar dachten “eens maar nooit meer” en “hoe hebben we hier in kunnen trappen”.

Ark

Ergens kwamen we in deze week twee keer bij  Ark terecht. Het staat me niet helemaal meer goed bij, behalve dat dit gewoonweg een prima plek is met eveneens een betoverende zonsondergang, lief personeel, heerlijke zitplekken en een goede kaart. Hier aten we kipgyros (vers maar veel!) en moussaka en sofrito; een specifiek gerecht van Corfu.

Niet culinair, niet hoogstaand maar gewoon een erg fijn restaurant waar wij ons beiden prettig voelden. We voelden ons hier erg thuis met lekkere gerechten. Wat wil een mens dan nog meer….

Rondreizen op Corfu

Met de bus naar Corfu stad vanuit Agios Gordios is heel simpel. Je koopt een buskaartje voor € 2,20 enkel en € 4,40  retour naar de big city Kerkyra bij de supermarkt die naast of eigenlijk bij de enige bushalte in Agios Gordios staat. De bus gaat ongeveer 5 x per dag heen en ook weer terug. De enige mogelijkheid om vanuit Agios Gordios met openbaar vervoer te ontsnappen. Een goedkopere rondtoer naar de hoofdstad kun je niet vinden.

De stad zal vast wel zijn charmes, uitstekende lunch- diner en borrelplekken hebben maar toen wij er waren konden we deze absoluut niet vinden. Jeetje mineetje wat een drukte! Het was echt schuifelen op het trottoir door de stad waar we alleen als we omhoog keken de grote warenhuizen Marks & Spencer, H&M en Prenatal konden ontwaren met daartussen allemaal dezelfde toeristenwinkels met duizenden magneetjes, ansichtkaarten en petjes van Corfu. Na eindelijk op een terras een frappe te hebben verkregen kwamen we al snel tot de conclusie dat we busrit 2 terug naar Agios Gordios best wel konden halen. Daaaag Kerkyra!

Om toch iets van het eiland te zien huurden we een “Griekse souvlaki” auto (een Suzuki met heel veel deuken) bij Rolandos Cars in Agios Gordios. Een prima karretje waar we het noorden van het eiland mee gingen verkennen. De eerste stop was Ipsos, waar net de vissers terug kwamen met hun vangst in de haven en de katten geduldig zaten te wachten op hun “catch of the day”.

Vervolgens zetten we koers richting het oude havenstadje Kassiopi; erg toeristisch maar wel lekkere baklava op het terras aan de haven gegeten.

Verder op weg bezochten we de toeristische badplaats Sidari en aten daar een eenvoudige lunch bij Greek Village met het uitzicht op Albanië.

Terug omhoog kwamen we bij Bandos Villa, een verlaten villa, met prachtige uitzichten over zowel de west- als oostkust van Corfu.

Als afsluiter en een “must see” volgens de boekjes togen we naar Paleokastritsa. Vast wel allemachtig prachtig met mooie azuurblauwe baaien maar overspoeld door commercie en toeristen. Niet ons ding dus!

Een paar dagen later huurden we onze tweede auto via onze hoteleigenaar. Een zowat spiksplinternieuwe maar stugge stijve Nissan Micra. Niks mis mee hoor maar vond de gedeukte Suzuki gewoon een fijn karretje! Deze keer gingen we voor het zuiden waarvan “iedereen” (wie dit ook mogen zijn) zegt dat er niks te beleven valt.

Eerst bezochten we Corfu Donkey Rescue in het midden van het binnenland van Corfu. Heel ontroerend om te zien hoe ezels hier hun “tweede” leven in een waar ezelparadijs door kunnen brengen. Licht ontroerd door het leed wat mensen beesten aan kunnen doen verlieten we deze bijzondere plek met hun geweldige vrijwilligers.

Daarna ontmoeten we een bijzondere vrouw met haar “bee-farm”. De eigenaresse heeft een aantal jaren in Hamburg gewoond en praat graag in het Duits met ons en legt vol passie uit wat haar bijen allemaal voor honing maken. Die met vijgen en andere vruchten is echt verrukkelijk! Helaas maakte de douane op de terugweg een einde aan de reis van de door ons aangeschafte potje (niet meer dan 100 ml is toegestaan).

Vervolgens gingen we weer toeristische trekpleisters bezoeken zoals het paleis van Sisi. Zullen we het er maar ophouden dat je dit soort plekken beter gewoon in een boekje kunt lezen dan zelf bezoeken…..wat een gekrioel van mensen en over mooi gesproken dat valt te betwisten.

We daalden verderaf naar het zuiden en kwamen aan in het uiterst schattige vissersplaatsje Benitses. Eindelijk ons lang verwachte Griekse plaatsje met een pleintje met taveernes met de typische blauw/witte tafeltjes en vooral verse vis! Hier aten we dan ook bij Captain Octopus, what’s in a name 😊, verse calamari.

De weg vervolgden we naar Lake Korission waar we, als we geluk hadden, flamingo’s zouden zien. Het geluk was niet met ons want zowel het meer als de flamingo’s hebben we nooit kunnen vinden (behalve in de verte). Al met al vonden we het zuiden echt de moeite waard om te bezoeken. De kustlijnen zijn wat vlakker aan de oostkust dan aan de westkust.

Maar de zonsondergang in “ons” thuis Agios Gordios is gewoon de allermooiste ever en is voor altijd in ons geheugen gegrift!

Yamas!

Dankjewel voor het lezen van dit uitgebreide reisverslag en dan rest mij nog om te proosten met het likeurtje van Corfu; Kum Quat, gemaakt van de vrucht van een cactus en het is heerlijk zoet, fruitig en tongstrelend! Yamas!