Athene; een reis terug in de tijd

Eind oktober 2022 ging ik samen met mijn moeder (78) op stedentrip naar Athene. Het was een aantal jaren geleden dat ik samen met mijn moeder op sjouw ging. Door de zorg voor mijn stiefvader de laatste jaren zat het er even niet meer in. Inmiddels is mijn stiefvader overleden en kunnen we weer samen plannen maken. Het is heerlijk om een paar dagen met “eigen” volk op te pad te gaan. Ons beider wens was om Athene te gaan bezoeken en zo vertrokken we naar de hoofdstad van Griekenland.

Het weer was ons goedgezind want elke dag tikte de temperatuurmeter gemiddeld 27 graden aan. Heerlijk om de stad te bezoeken en vaak uit te rusten op de vele terrassen die Athene rijk is. Van Griekse foodie-vriendin Elefteria van Koken met Elefteria had ik van tevoren al een aantal tips gekregen van wat te eten en in welke gedeelte van de stad we moesten verblijven.

De vluchten had ik zelf geregeld via Transavia en we vlogen vanuit, bijna onze thuisbasis, Eindhoven. Het appartement had ik gevonden via Booking.com. Het fijne was dat de eigenaren van het complex het geregeld hadden dat een taxi ons kwam ophalen bij het vliegveld en ons zo naar het appartement konden rijden.

 

Ochi-dag

We zouden 5 dagen/4 nachten in Athene verblijven. Niet wetende bij het boeken dat op 28 oktober Ochi-dag is in Griekenland. Ochi-dag is een belangrijke nationale feestdag. Op 28 oktober 1940 stelde Italië een ultimatum aan Griekenland waarin ze eisten dat hun militaire troepen toegang tot Grieks grondgebied zouden krijgen . Waarop de toenmalige president en met hem de gehele bevolking ochi riep. Ochi betekent nee. Tijdens deze dag, wat onze vertrekdag was, is het gehele centrum van Athene afgesloten en trekt er een grote parade door de stad. Plannen werden ter plekke bijgesteld en met behulp van Elefteria verlieten we een dag eerder de stad door ons te verplaatsen naar Porto Rafti, een klein vissersplaatsje op korte afstand van het vliegveld van Athene.

Appartement en omgeving

V1935 Luxurious Apartments

Ons appartement in Athene bevond zich midden in het oudste gedeelte en het hartje van de stad in de wijk Plaka. Het kleinschalige V1935 Luxurious Apartments was een prima uitvalsbasis om de hoogtepunten van Athene met de benenwagen te bezoeken.

Het complex bevond zich aan een drukke smalle straat waar veel verkeer door heen trok. Gelukkig hadden wij gekozen voor een appartement aan de achterzijde van het gebouw zodat we totaal geen last hadden van stadsgeluiden in de nacht. We hadden een studio op de tweede verdieping met een klein uitzichtloos balkonnetje. De bedden waren echt ruim en sliepen fantastisch. Er was een redelijk uitgebreide keuken en een badkamer met douche, wc en wastafel. Het was eveneens mogelijk om gebruik te maken van een wasmachine. Van deze faciliteiten hebben we geen gebruik gemaakt, alleen de koelkast was erg handig om wat flessen water in kwijt te kunnen.

Bij aankomst stond er een kleine fruitschaal met appels en peren ons te verwelkomen. Een heel klein minpuntje was dat er amper daglicht in de studio binnenkwam maar voor deze paar dagen was het een uitstekend verblijf. In het complex werd op de begane grond een uitgebreid ontbijtbuffet gepresenteerd met allerlei lekkere zoetigheden, kaas, worst, broodjes en yoghurt.

Nikolaki rooms

De laatste nacht verbleven we in het sobere maar nette Nikolaki rooms, direct gelegen aan de haven van Porto Rafti. Het uitzicht op de haven vanaf het grote balkon was dan ook fenomenaal! Vreemd was dat er geen enkel drinkglas in het appartement te vinden was en toen ik de vriendelijke eigenaresse, die toen opeens niet meer zo vriendelijk was, hier naar vroeg verwees ze me naar de supermarkt verderop. Ook was er geen ontbijt mogelijk in de nabije omgeving maar met enkele restaurants op kruipafstand kwamen we niets tekort. De prijs van het appartement was ook navenant; 40 euro voor 1 nacht met twee personen.

Wat te zien in Athene én Porto Rafti

Akropolis

Op nog geen 500 meter van ons appartementencomplex bevond zich de grootste trekpleister van Athene, de beroemde en eeuwenoude Akropolis. Je kunt de heuvel beklimmen en de oudheden van dichtbij bewonderen. Op het moment dat wij er waren vonden er grootschalige renovatiewerkzaamheden plaats. Mijn moeder is niet al te goed ter been dus besloten we niet de Akropolis zelf te bezoeken maar kozen we voor het meer toegankelijkere nabij gelegen museum. Een modern museum, waar zelfs onder het gebouw nog de fundamenten van de vroegere stad te zien zijn. Eerlijkheidshalve gebied ons te zeggen (“Niet zeggen, hoor”, zei mijn moeder, “want dan zijn wij cultuurbarbaren”), dat we het museum aan de buitenkant indrukwekkender vonden dan aan de binnenkant. Na 10 torso’s met halve armen en benen gezien te hebben, geloof je die andere 90 ook wel ;-).

Varvakeio markt

De grootste en gedeeltelijk overdekte versmarkt bevindt zich in de wijk Monastiriki. Vanuit ons verblijf een kleine kilometer lopen. We keken onze ogen uit naar de enorme hoeveelheid slagers die in kleine standjes hun vlees stonden aan te prijzen. We hadden gelezen dat je een sterke maag moest hebben om daar door heen te kunnen lopen maar dat viel mij echt alleszins mee. Je bent een foodie of niet… Sterker nog, mijn handen jeukten om met sommige producten die ik zag liggen in de keuken aan de slag te gaan.

Na de vleeshallen kwamen we aan in de vishallen. Oppassen geblazen want de vloer daar is spekglad van het water wat continu over de vissen wordt gespoten om te koelen. Ook hier heb ik mijn ogen goed de kost gegeven en zag ik al zo mooie gerechten op een bordje liggen met verse vis. Aan de buitenkant van de markt bevinden zich vooral kruidenwinkeltjes. De fruit en groentemarkt bevindt zich iets verder op.

Monastiriki

Nu we toch in de wijk Monastiriki zijn lopen we door naar het Monastiriki plein waar tal van bezienswaardigheden te zien zijn. De ruïnes van de bibliotheek van Hadrianus zijn hier zichtbaar, de Stoa van Attalos en het schattige kleine Pantanassa kerkje. In een zijstraat van het plein bevindt zich een klein smal winkelstraatje met heel veel juweliers en de typische altijd aanwezige toeristenwinkeltjes. In dit straatje kocht ik mijn “Griekse kruis” voor aan een ketting.

Ermou street

De grootste en langste winkelstraat in Athene begint in Plaka en eindigt zowat in Monastiriki. Alle bekende winkelketens zijn in deze brede winkelstraat vertegenwoordigt. Echte shoppers kunnen hier hun hart ophalen.

Grote en Kleine Metropolitaan

Per toeval stuitten we om de hoek van ons verblijf op twee bijzondere kerken die naast elkaar op een groot plein staan. De Grote en Kleine Metropolitaan. Beiden zijn gratis te bezoeken wij lieten onze ogen glijden over zoveel pracht en praal in vooral de Grote Metropolitaan. In de Kleine Metropolitaan staken wij een kaarsje op. Je weet nooit waar het goed voor is.

Pleinen

Er zijn tal van leuke pleinen in het gehele centrum van Athene te vinden. Allemaal omringd door vele horeca-gelegenheden waar het goed toeven is met een freddo cappucino onder een boom en de diversiteit aan mensen te bekijken die langs trekken.

Oudheden

Welke straat je ook inloopt in Athene, de stad ademt geschiedenis uit. Overal vind je resten van gebouwen die honderden- duizenden jaren oud zijn. Zelfs de straatstenen zijn sleets en voeren je mee terug in de tijd. Heel jammer dat we tijd te kort kwamen om Athene nog meer te ontdekken. Zo stond het Syntagma plein nog hoog op het lijstje maar we vertrokken een dag eerder naar Porto Rafti.

Porto Rafti

Porto Rafti is een oase van rust vergeleken met de immens grote wereldstad Athene en dat op zo’n 30 kilometer afstand. Een schattig klein vissersplaatsje met aan de ene kant van de landtong het idyllische haventje en aan de andere kant de Egeïsche zee met azuurblauw water. Zowel aan de havenkant als aan de zeekant bevinden zich enkele horecagelegenheden.

Bij aankomst in de middag werd er nog druk gezwommen in de zee door vrijwel alleen maar senioren die genoten van een duik en de warme zonnestralen eind oktober. In het haventje worden de inktvissen aan waslijnen te drogen gehangen en verder was er weinig activiteit te bekennen. We begrepen dat het seizoen zijn einde naderde en de vele toeristen inmiddels vertrokken zijn.

Restaurants en cafés

V1935 Roof Garden

Op de avond van onze aankomst had ik een reservering gemaakt bij het Italiaanse restaurant V1935 roofgarden op het dakterras van ons appartementencomplex. Zo hoefden we niet meteen op zoek naar een eetgelegenheid en omdat we waarschijnlijk moe waren van de reis was dit een ideale plek om de eerste avond te dineren. De google-recensies vertelden ons al dat dit een heel fijn restaurant was. Dat was gelukkig niets teveel gezegd.

Het is een vrij klein restaurant op de 6e verdieping (dak) van het complex. We werden uitermate hartelijk begroet door, naar wij vermoeden, de eigenaar. De keuze was niet reuze, of een pasta of een pizza. We gingen allebei voor de pasta carbonara. Nu bij het schrijven van deze post loopt het water me alweer in de mond en vind ik het zo erg dat ik deze avond mijn bordje niet leeg kreeg. De pasta was echt verrukkelijk, machtig maar heerlijk! Een klein dompertje, en dat gold voornamelijk voor mijn moeder, de stoelen waren erg laag in verhouding tot de tafel. We hebben er smakelijk om moeten lachen maar handig was het niet.

Oionos Café-Bar

Na ons bezoek aan het Akropolis museum nam ik de tip van Elefteria ter harte “ga niet ergens zitten met keurig gedekte tafels met kleedjes en toeristen maar daar waar de lokale bevolking zit. En zo streken we neer op het terras onder prachtige bomen bij Oionos Café-Bar op het kleine plein Filomousou. Na het ontbijt waren onze magen nog steeds goedgevuld dus we gingen voor een klein hapje en bestelden brood met tzatziki en tirokafteri (een pittige feta dip). De bediening was uitermate vriendelijk en behulpzaam en de dips rijkelijk veel en lekker!

In Town

Zo moeder, zo dochter! Zodra de klok 4 uur in de middag slaat wordt er geborreld. Vanwege de leuke plek en de entourage kozen we het terras van In Town uit. De bediening was uitermate vlot en aardig maar de wijn, vooral de witte, was erg wrang. Jammer! Zeker omdat het plaatje verder helemaal compleet was.

Nolan

Eindelijk was de avond aangebroken dat mijn wens om bij Nolan te eten in vervulling ging. Al weken van tevoren had ik vanuit Nederland mijn reservering gemaakt om hier te mogen komen eten. De enige mogelijkheid was nog op een dinsdag en dan wel stipt om 19 uur. Andere mogelijkheden waren er gewoon niet meer. Zo geliefd en gewild is dit hoog aangeschreven Michelinsterren-restaurant. Het is een klein restaurant, pal naast ons appartementencomplex, gelegen op de hoek van de straat.

De eigenaar Kostas Pissiotiss en zijn chef-kok Sotiris Kontizas laten de smaken van Griekenland en Japan op het bord samenkomen. Het restaurant is eenvoudig, de bediening uitermate correct en vriendelijk. De bedoeling is om een aantal gerechten, een stuk of 5/6 van de maandelijks wisselende kaart met ongeveer 20 gerechtjes uit te kiezen en dit te delen met je tafelgenoten. Keuzestress dus!

Hoe eenvoudig dit restaurant is blijkt uit dat de tafel gedekt wordt met, echt waar!, een simpel wit A4-papier. We starten (uiteraard) de avond met een glas champagne om te proosten, vergezeld met hapjes van rijstpapier met daar tussen in een heerlijke substantie van garnaal, langoustine en tonijn. Daarna volgden nog de Nolan Fried Chicken (die je volgens de recensies geproefd moet hebben!), chicory met soutzouki en tonijn, eend met pickled chestnut en we sloten af met de meest goddelijke vanille bourbon met merengue ever. Blij en gelukkig keerden we terug naar ons appartement.

Burratino

Een nieuwe borrelplek dachten we gevonden te hebben bij Burratino. Het was een wat hippere tent in de buurt van ons appartement. In de middag toen we er voorbij liepen dachten we er goed aan te doen om hier wat te nuttigen als de klok 4 uur had geslagen. De wijn was lekker, het uitzicht prima maar de bediende jongeman was duidelijk niet met het goede been uit bed gestapt. Met tegenzin kwam hij ons bedienen en bij het betalen moesten wij hem tegemoet komen omdat hij te beroerd was om achter de bar vandaan te komen.

Plaki seafood bar

We hadden zin in vis en volgens de Google-recensies was Plaki Seafood bar de uitgewezen plek hiervoor. Het lag op een leuk plein en niet al te ver van onze slaapplek vandaan dus reserveerden we een tafel voor in de avond. Bij aankomst dacht ik al “dit is niet wat Elefteria bedoelt”, de tafellakens lagen keurig gestreken op de tafels en het bestek glom ons tegemoet. De wijn die ik op het oog had op de kaart was niet voorradig maar de aardige mevrouw wist ons te vertellen dat ze een heel goed alternatief had. Wel 15 euro duurder maar dat mocht de pret van de avond niet drukken.

We hadden vooraf samen om te delen een carpaccio van zeebaars besteld, die zo ontzettend zuur was dat je wangen ervan samen knepen. Het tweede gerecht geroosterde octopus met tuinbonenpuree werd er niet beter op. De octopus dreef in de dikke smakeloze tuinbonenpuree. Tot onze verbazing at de jongeman die alleen, al telefonerend, aan de tafel naast ons zat dit zelfde bord geheel met een lepel smakelijk op. Rare jongens die Grieken ;-). Ten slotte kwam ons hoofdgerecht zalm teriyaki met guacamole en bietensalade. Ondanks dat het een rare combinatie was smaakte dit nog het beste van de avond, alhoewel mijns inziens de zalm, zeker voor een visrestaurant, verser had mogen zijn.

Om het geheel compleet te maken deze avond werden we vergezeld door muziek van een orgelman die probeerde nummers van oa Elvis Presley en Pat Boone ten gehore te brengen. Toen hij probeerde om het nummer Speedy Gonzales uit zijn strot te krijgen kregen wij spontaan de slappe lach.

Kalos Gialos

Pal aan het strand en zee in Porto Rafti ligt het grote restaurant Kalos Gialos. In de middag was dit het enige restaurant waar wat activiteit te bespeuren was. We gingen voor een simpel hapje en bestelden brood, een krabsalade en mastello kaas. Die laatste was getopt met ingelegde zoetzure sinaasappelringen en was echt top! Wat een heerlijke smaken! Iets om te onthouden om thuis na te maken en terug doet denken aan deze leuke middag.

Το Αγκυροβόλι

De laatste avond voordat we huiswaarts keerden gingen we eten bij dit restaurant aan de haven waarvan ik geen idee heb wat er staat en hoe je het uitspreekt Το Αγκυροβόλι. Daar dus! Als starter bestelden we tirokroketes, een Griekse kaasbitterbal, en altijd lekker. Dit restaurant gaat er prat op dat ze de lekkerste sushi maken. Helaas lust (dat denkt ze) mijn moeder geen sushi dus gingen wij beiden voor het veel te grote bord met pasta en zeevruchten. Niet vies maar ook niet erg lekker. Buikvulling, zeggen we dan tegen zoiets. Wel heel lief dat we van het huis drie kleine nagerechtjes mochten proeven. Gratis en voor niets!

Einde avontuur

Aan alles komt een eind en zo ook aan ons Athene avontuur. We hebben genoten, zoals ik altijd doe van Griekenland. Het land, de mensen, het eten alles vind ik leuk aan Griekenland. Doordat de mobiliteit van mijn moeder enigszins te wensen over laat zou ik heel graag nog een keer naar Athene willen terugkeren om nog meer te gaan ontdekken en alsnog die Akropolis te gaan beklimmen. Op naar ons volgende avontuur!

Mijn andere Griekenland avontuur naar Corfu lees je hier! Op vakantie naar Corfu in Griekenland